Yeah but for people with aptitude, moderate dedication and talent the registration numbers are a good gauge. Many talented ball sporters still prefer field hockey (among the ladies).
This a more popular sport among girls as football. With a higher membership rate. They train twice a day (the men once a day). The sports figure of the year should be Sifan Hassan though - will be ridiculous if this is a speed skater, cyclist or a footballer (history is rife with such dubious choices): - First track & field athlete since 1988 to win three individual medals (Carl Lewis, Heike Drechsler) - Only Blankers-Koen won more individual medals for Netherlands (female athlete of the century by IAAF) - All her competitors did one distance, she did three. Others backed out of attempting the 5000 and 10000 double - Nursing an injury she suffered in the first heat of the 5000 (with a plaster on her thigh) - Nursing a fall in the 1500 (inflicted by a Kenyan) - Running at 30 degrees Celsius and 81% air humidity. Doing two distances on one day. Only blot is the link with Alberto Salazar between 2016 and 2019 (although she was already world class before this), but at the same time she's beating Kenyans and Ethiopians who in some cases aren't tested at all and have a notorious record (Kenya the 2nd worst behind Russia). Absolutely disgusting are the British media (again). For example the silver medalist who has been sniping at Hassan while she herself teamed up with Salazar, which the British BBC machine are happy to forget (shouting fifty times "Great Britain" within two minutes is a good tactic), just as all the Mo Farah stuff. North Korean stuff: accuse your rival of cheating, doing that same cheating yourself, rug it under the carpet and shout so hard everyone ignores this. I've also seen the Belgian, French and German TV this Olympics and honestly, the BBC takes gold for chauvinism. Not kiddin'. Maybe rivaled by the Spanish.
Sifan Hassan's last 100m in the 10,000m was 13.6. To put that into context, Faith Kipyegon's last 100m in the 1500m was 15.4 and Athing Mu's in the 800m was 14.0. #Athletics #Olympics pic.twitter.com/XnEzKKQcbt— AW (@AthleticsWeekly) August 7, 2021 This suggests that with a better schedule (not all heats and finals cramped within a few days) or without fall to the ground she had easily won all three.
Only see now the foreign media saw it the same way: New York Times: "Hassan, 28, was born in Ethiopia but came to the Netherlands as a refugee in 2008. She is now in the conversation as one of the greatest distance runners in Olympic history. [...] That she was even attempting to medal in three taxing events was considered fairly absurd, even among her fellow athletes. Emily Sisson of the United States, who finished 10th in the 10,000 meters, said she was “shocked” when she found out that Hassan had entered all three races. “That’s on another level,” Sisson said. [...] She also flirted with disaster. She tweaked a muscle in her leg while warming up for her qualifying heat in the 5,000 meters, an injury that her management team said bothered her throughout the Olympics. She later fell in her first-round heat of the 1,500 — on the bell lap, no less. But in a sign of more strength to come, she got to her feet and chased down the rest of the field to win and advance. She was “stressed every day,” she said. And tired. So very tired. By Saturday, she was relieved that she had only one race left to focus on. In a way, her mind was uncluttered for the 10,000 meters. It showed. The race turned into a slog of attrition in hot and muggy conditions. Three runners dropped out early on. The lead pack later whittled to five, then to four. As the carnage unfolded, Hassan tucked herself behind Gidey and Hellen Obiri of Kenya, who was just ahead of Gezahegne in fourth. Eventually, Obiri succumbed to the elements and the tempo, and dropped off the back, too. On the first turn of the final lap, Hassan pulled herself onto the right shoulder of Gidey, and sprinted away — straight toward history." https://www.nytimes.com/2021/08/07/sports/olympics/sifan-hassan-tokyo-medals.html The Guardian: "Sifan Hassan’s odyssey from refugee to one of the greatest athletes of this or any other era was confirmed in Tokyo as she became the first person to win three medals over 1500m, 5,000m and 10,000m. The last leg of the treble, after 5,000m gold and 1,500m bronze, came as the Dutch athlete sprinted clear of Bahrain’s Kalkidan Gezahegne to win the 10,000m in 29min 55.32sec, with Letesenbet Gidey of Ethiopia, the world record holder, winning bronze. It made Hassan the second woman to earn a medal in three individual track races at one Olympics. The other was also a Dutchwoman – Fanny Blankers-Koen, a mother of two who was known as the Flying Housewife, who won her three at the London Olympics in 1948. Hassan ran over 61 laps on the track across six races but the final 100m of this 10,000m might have been the most jaw-dropping of all. Even after a brutally quick race in brutal conditions she covered it in 13.6 secs - quicker even than the 13.9 it took Allyson Felix over the last 100m when she took 400m bronze, as well as the 800m and 1500m gold medallists Ashling Mu and Faith Kipyegon in their finals." https://www.theguardian.com/sport/2...-treble-with-sprint-finish-to-win-10000m-gold In 1988 Van Basten lost athlete of the year to a cyclist finishing 2nd in the Tour de France general classification And Gullit got it when he won nothing truly significant (and what he won was already done by him before). It's unbelievable how often this - the most prestigious award of the country (with mentions in the press abroad) - went to someone finishing 2nd. Or a team finishing 2nd: https://nocnsf.nl/wat-doet-nocnsf/sportprijzen/sportploeg-van-het-jaar
Parsons haalt Dijkstra bij Oranje Mark Parsons,de nieuwe bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal,heeft de 22-jarige Caitlin Dijkstra opgeroepen voor de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Tsjechië en IJsland.De speelster van FC Twente werd nog niet eerder voor Oranje geselecteerd. Parsons houdt grotendeels vast aan de groep waarmee Sarina Wiegman de laatste jaren werkte.Sherida Spitse is er weer bij.Zij haakte vlak voor de Olympische Spelen geblesseerd af.Oranje werd in Tokio in de kwartfinales uitgeschakeld door de Verenigde Staten. Nederland speelt vrijdag 17 september in Groningen tegen Tsjechië en op 21 september in Reykjavik tegen IJsland.
Wow. The new coach has missed the first two training days before the Lionesses go to Cyprus(?). He will be able to join them on wednesday. NOS Teletekst 847 Oranje traint,maar zonder Parsons De Oranjevrouwen moeten het in de aanloop naar de WK-kwalificatieduels met Cyprus en Wit-Rusland dinsdag nog zonder bondscoach Mark Parsons stellen. De Brit zat zondag nog als coach op de bank bij Portland Thorns en kon niet op tijd vliegen vanuit de VS.Hij is er pas op woensdag weer bij.Parsons staat tot eind november onder contract in de VS. Daarna richt hij zich volledig op de Oranjevrouwen. Lineth Beerensteyn mist de wedstrijden in Cyprus en Wit-Rusland.De aanvalster van Bayern heeft een enkelblessure en wordt vervangen voor Fenna Kalma van FC Twente. Beerenstein is out with an ankle injury and is replaced by FC Twente's Fenna Kalma.
A scathing opinion on the hiring of Parsons: https://www.ad.nl/nederlands-voetba...parsons-verkwanselt-erfenis-wiegman~af0fc244/ Use google translate if interested. Leeuwinnen terug naar de oertijd: Parsons verkwanselt erfenis Wiegman Het moet een unicum zijn in de Nederlandse voetbalhistorie. De vrouwen van Oranje vlogen gisteren zonder bondscoach naar Cyprus voor een WK-kwalificatiewedstrijd. Mark Parsons, nog even parttime-coach van de Leeuwinnen, slaagde er simpelweg niet in om op tijd te zijn om aan zijn verplichtingen te voldoen. Nik Kok 21-10-21, 15:58 Tegen Cyrprus wordt het morgenavond misschien wel 7-0 of anders 10-0 maar nu al gaat het bij de Oranjevrouwen allang niet meer over de komende tegenstander of sowieso over de kwalificatie voor het WK in 2023. Het gaat over het gebrek aan professionaliteit die de fraaie reputatie van een van de succesvolste Nederlandse sportteams van de laatste jaren in een keer teniet heeft gedaan. De gedachte dat bondscoach Louis van Gaal een vlucht zou missen vanuit zijn huis in Portugal en op die manier te laat komt voor een kwalificatieduel tegen Gibraltar, werkt hoogstens op de lachspieren. Omdat het simpelweg niet zal voorkomen. De Leeuwinnen knokken al een paar jaar met groot succes voor meer status, aanzien en waardering. In het licht van die ontwikkeling is de gang van zaken rond Parsons niet anders te definiëren als puur amateurisme. De kern van het probleem zit ‘m in de dubbelfunctie van Parsons, die naast zijn werkzaamheden voor de Oranjevrouwen ook nog succesvol trainer is van de Amerikaanse club Portland Thorns en daar momenteel ook nog woont. Daarom zeggen de Oranje-speelsters en de KNVB in koor dat dit een situatie is waarmee nu eenmaal rekening gehouden moet worden. Als dat echt zo is, hebben ze bij de KNVB afgelopen zomer wel een heel opmerkelijke keuze gemaakt. Inmiddels kun je gewoon stellen dat de keuze voor de Engelsman er een geweest is uit pure nood. De zoektocht was lang en veel kandidaten wilden liever niet. Daarom is maar voor een trainer gekozen die aan de andere kant van de wereld ook nog een drukke baan heeft. Het zorgde tijdens de eerste kennismaking in september al voor een moordend reisschema voor Parsons die zijn eerste trainingen bij Oranje moest leiden met een fikse jetlag. Prompt kende Oranje onder zijn leiding een valse start met het gelijkspel tegen Tsjechië, een land dat Nederland in november weer treft, als Parsons ook nog steeds onder contract staat in Amerika. De Europees en vice-wereldkampioen en een van de twee vlaggenschepen van de KNVB verdient een bondscoach die vanaf dag 1 volledig is toegewijd om het fantastische werk van bondscoach Sarina Wiegman voort te zetten. Het vrouwenvoetbal heeft de afgelopen jaren reusachtige stappen gemaakt op het gebied van professionaliteit maar een bondscoach aanstellen die niet op tijd kan komen voor kwalificatiewedstrijden is al te veel gevraagd. Op die manier keert het vrouwenvoetbal in Nederland terug naar de oertijd. Speelsters die morgenochtend te laat komen voor de teambespreking in Larnaca hoeven in elk geval niet te vrezen voor disciplinaire maatregelen van een bondscoach die zichzelf vier dagen te laat meldt. 41466
The Orange Lionesses play against Sweden, Switzerland and Russia in the Euro22 NOS Teletekst 807 1/2 Oranjevrouwen op EK tegen Zweden De Oranjevrouwen spelen op het EK van volgend jaar in de groepsfase tegen Zweden,Zwitserland en Rusland. Vooral Zweden zal een zware kluif zijn voor de titelverdediger.De nummer twee van de wereld (Nederland is de nummer vier) eindigde op het WK van 2019 als derde en haalde afgelopen zomer op de Olympische Spelen van Tokio de finale, waarin het na strafschoppen verloor van Canada.Op het EK van 2017 en het WK van 2019 was Oranje te sterk voor Zweden. Zwitserland staat 20ste op de ranking van de FIFA en Rusland 24ste.Het EK wordt van 6 tot en met 31 juli gehouden in Engeland.De nummers één en twee van elke groep gaan naar de kwartfinales.
Weird. The Orange Lionesses coach Parsons was admitted to the UEFA Pro Opleiding, the highest coaching education of UEFA. https://www.ad.nl/nederlands-voetba...g-onder-hen-bondscoach-mark-parsons~a334ea9d/ Negen deelnemers voor hoogste trainersopleiding, onder hen bondscoach Mark Parsons Negen deelnemers zijn toegelaten voor de UEFA Pro opleiding 2022/’23, die in mei 2022 van start gaat. Onder hen Mark Parsons, de bondscoach van de Nederlandse vrouwen. De Brit volgt de opleiding om aan alle Europese vereisten voor trainers te voldoen. Sportredactie 03-12-21, 19:47
Interview with Parsons. Use google translate if interested https://www.ad.nl/nederlands-voetba...len-een-bepaalde-energie-laten-zien~a0519387/ Mark Parsons wil inspireren met Leeuwinnen: ‘We willen een bepaalde energie laten zien’ Voor de Oranjevrouwen begint de weg naar het EK deze week. In Frankrijk speelt de ploeg van Mark Parsons een oefentoernooi met wedstrijden tegen Brazilië, Finland en Frankrijk. ,,Dit zijn de eerste grote stappen naar het EK.” Tim Reedijk 14-02-22, 15:35 Vanmiddag stappen de Oranjevrouwen, nog zonder de geblesseerde speelsters Daniëlle van de Donk en Shanice van de Sanden, in het vliegtuig naar Frankrijk. De ploeg nestelt een weekje in Le Havre en speelt drie wedstrijden. Woensdag in Caen tegen Brazilië (19.00 uur), zaterdag tegen Finland in Le Havre (18.00 uur) en dinsdag wacht Frankrijk, om 21.00 uur in Le Havre. ,,Dit zijn de eerste grote stappen naar het EK”, vertelde bondscoach Mark Parsons vanmorgen in Zeist op de KNVB Campus. ,,Sinds januari ben ik full time in Nederland en heb ik veel tijd met mijn staf doorgebracht. Tijdens dit toernooi willen we bouwen aan het elftal en de ontwikkelingen doormaken die ons in april helpen met de WK-kwalificatiewedstrijden en in de zomer met het EK.” Parsons neemt 27 speelsters mee naar Frankrijk, met Esmee Brugts (PSV) als debutant. Ook Loes Geurts (BK Häcken) en Lynn Wilms (VFL Wolfsburg) behoren voor het eerst sinds de Olympische Spelen weer tot de spelersgroep. ,,Geen enkele speelster gaat in alle drie wedstrijden negentig minuten maken”, verklapt Parsons alvast. Voor mij zijn de cultuur, de speelstijl en leiderschap binnen de groep drie belangrijke pilaren Mark Parsons ,,Natuurlijk willen we het team verder ontwikkelen, maar we moeten als staf later dit jaar ook keuzes maken over welke speelsters we selecteren. We willen dus ook andere voetbalsters zien spelen, tegen toptegenstanders. In twee van de drie wedstrijden ga je ons zien bouwen aan het elftal dat er moet staan in april en op het EK en in één duel gaan we wat meer experimenteren om speelsters in actie te zien.” Parsons kende rumoerige eerste maanden als opvolger van Sarina Wiegman. Ook op het voetbal is nog een en ander aan te merken. Daarom heeft hij zich enkele doelen gesteld voor de komende periode. ,,Voor mij zijn de cultuur, de speelstijl en leiderschap binnen de groep drie belangrijke pilaren. Die willen we helder krijgen en versterken in de periode naar het EK toe. Uiteindelijk willen we in Engeland een bepaalde energie laten zien die iets speciaals moet losmaken bij iedereen die naar ons kijkt. Natuurlijk willen we goed voetbal spelen en succesvol zijn, maar we willen ook inspireren. Zoals dit team al eerder gedaan heeft. Harten veroveren in Nederland, maar dit is juist ook één van de unieke landen die harten verovert in allerlei andere landen over de hele wereld.”
Parsons gives young Oranjevrouwen the chance: 'Step from eredivisie to national team has become smaller' If you want to gain insight into how the future of Dutch women's football stands, it is good to use Saturday (18:00) for the friendly game of the Orange against Finland in Le Havre. National coach Mark Parsons will give emerging talent the chance in the second game of the Tournoi de France. Tim Reedijk 18-02-22, 17:19 Last update: 17:30 https://www.ad.nl/nederlands-voetba...-nationale-team-is-kleiner-geworden~ab4216be/ Parsons geeft jonge Oranjevrouwen de kans: ‘Stap van eredivisie naar nationale team is kleiner geworden’ Wie zicht wil krijgen op hoe de toekomst van het Nederlandse vrouwenvoetbal ervoor staat, doet er goed aan zaterdag (18.00 uur) in te schakelen bij de oefenwedstrijd van Oranje tegen Finland in Le Havre. Bondscoach Mark Parsons gaat opkomend talent de kans te geven in de tweede wedstrijd van het Tournoi de France. Tim Reedijk 18-02-22, 17:19 Laatste update: 17:30 Parsons greep de wedstrijd tegen Brazilië afgelopen woensdag (1-1) aan om, net als aanstaande dinsdag tegen Frankrijk, met een zo sterk mogelijk elftal te spelen. Tegen het lager aangeschreven Finland – dat zelf woensdag met 5-0 van Frankrijk verloor in het oefentoernooi – kiest Parsons voor tien andere namen ten opzichte van de basiself tegen Brazilië. ,,Het was al het plan om het op deze manier te doen”, vertelde Parsons vanmiddag op een trainingscomplex in Le Havre. ,,Ik wil ook de kans geven aan speelsters die morgen niet in de basisopstelling staan, maar of ik dat doe, ligt wel aan het moment en de wedstrijd. In elk geval kunnen we tegen Finland een beeld krijgen van andere speelsters en hun prestatie. Daar heb ik zin in.” Door een handvol corona-afwezigen riep Parsons op het laatste moment nog spelers als Lisa Doorn, Chasity Grant, Kayleigh van Dooren en Janou Levels op. Tegen Brazilië maakten de beloftevolle Esmee Brugts (18, PSV) en de 21-jarige Romée Leuchter (Ajax) al hun Oranje-debuut. Parsons heeft dus ruimschoots keuze uit speelsters uit de Vrouwen Eredivisie, de competitie die nog wel eens te boek stond als marginaal ten opzichte van die van pakweg Engeland, Duitsland of Spanje. ,,Natuurlijk zit er verschil in niveau tussen de verschillende competities”, aldus de Engelsman. ,,Tegen Japan (in november, 0-0, toen Parsons ook volop experimenteerde met jonge speelsters, red.) was al interessant om te zien hoe de eredivisiespeelsters zich hielden. Spelers als Caitlin Dijkstra (FC Twente, red.) en Jill Baijings (SGS Essen, red.) lieten zich daar zien. De eredivisie ontwikkelt zich goed. Dat terwijl vroeger de stap van die competitie naar het nationale team heel groot was. Mede daarom zagen we vooral dezelfde spelers in het Nederlands Elftal. Ik denk dat de stap kleiner is geworden door de ontwikkelingen van clubs, trainers en jeugdelftallen. Zo voegen we ook weer diepte toe aan onze selectie.” PSV-talent Esmee Brugts maakte tegen Brazilië haar interlanddebuut. © Pro Shots / Remko Kool
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/04/29/damaris-egurrola-in-spanje-kreeg-ik-geen-eerlijke-kans-a4119003 Interesting article on how Damaris Egurrola became an Orange Lioness. Use google translate if interested. Interview Damaris Egurrola: ‘In Spanje kreeg ik geen eerlijke kans’ Damaris Egurrola, voetbalster Na haar debuut voor het Nederlands elftal hoopt Damaris Egurrola (22) zich zaterdag met Olympique Lyon te plaatsen voor de finale van de Champions League. „Scoren is een van de zaken waar ik bij mijn club aan werk.” Danielle Pinedo 29 april 2022 om 18:00 ‘Als voetbalster ben ik een bevoorrecht mens. Ik verdien mijn geld met wat ik het liefste doe. Vaak zeg ik tegen ploeggenoten: probeer daar nou bij stil te staan, bij hoe mooi het is wat we doen. Niet alleen als je wedstrijden speelt, maar ook als je traint. Hoeveel mensen kunnen doen wat wij doen?” Damaris Egurrola (22) is geen spraakwaterval, maar als de middenvelder spreekt over haar liefde voor de bal, is ze niet te stoppen. Ze is vooral dankbaar, zegt ze. Dankbaar dat ze voor een topclub als Olympique Lyon speelt. Dankbaar dat ze voor Nederland mag uitkomen, het land waar haar moeder werd geboren en waar een groot deel van haar familie nog steeds woont. Zaterdagavond speelt Egurrola in Parijs tegen Paris Saint-Germain in de return van de halve finale van de Champions League. Lyon verdedigt een 3-2 voorsprong. In april maakte ze haar debuut in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Cyprus in Groningen, waar zij als kind vaak haar zomervakanties doorbracht. Zo’n veertig familieleden en vrienden zaten op de tribune. Haar ouders waren uit Bilbao overgekomen. „Ze huilden”, zegt Egurrola. „Dat emotioneerde mij. Mijn ouders zijn een grote steun. Net als ik hebben ze lang op dat moment gewacht.” Vorige zomer werd Egurrola door bondscoach Mark Parsons benaderd. Met Lyon speelde ze een wedstrijd in de Veenigde Staten tegen diens voormalige werkgever Portland Thorns (hij had toen nog een duobaan). „Het was een eerste kennismaking”, vertelt ze. „Daarna hebben we vaker gesproken over de mogelijkheid om voor Oranje te spelen.” Zijn ideeën over het team en haar eventuele rol daarin, spraken haar aan. Wat ook hielp is dat Daniëlle van de Donk, haar ploeggenoot bij Lyon, razend enthousiast was: hoe geweldig zou het zijn om voor dezelfde club én hetzelfde land uit te komen. „In september besloot ik dat ik voor Nederland wilde spelen”, zegt Egurrola. „Er moesten toen alleen nog wat praktische zaken bij de FIFA geregeld worden.” Echt voor de hand lag het niet dat zij voor het Nederlands elftal zou kiezen. Egurrola werd geboren in Florida en verhuisde op haar zesde naar Baskenland, waar haar vader vandaan komt. Ze speelde in alle Spaanse jeugdelftallen – van Onder 16 tot Onder 20 – en leek goede kans te maken om het nationale elftal te halen. Tot er iets onverwachts gebeurde. Iets waar zij niet graag aan herinnerd wordt. Egurrola vertelt dat zij haar laatste wedstrijd voor Onder 20 speelde, toen zij tijdens de rust bezoek kreeg van Jorge Vilda, de bondscoach van de senioren. „Ik mag jou niet als speelster, zei hij. Ik mag je spel niet. En dat terwijl ik middenin een belangrijke wedstrijd zat.” Het raakte haar, zegt ze. Waarom gedroeg deze man – niet eens haar coach – zich zo respectloos? Na al die eindtoernooien die ze voor haar land had gespeeld. „Ik was een jonge vrouw. Hij probeerde mij te beschadigen, zo voel ik het. Ik weet nog steeds niet wat hem bezielde.” Ze zou één duel in het Spaanse elftal spelen, een vriendschappelijke wedstrijd tegen Kameroen. Pijnlijk, zegt ze, omdat veel van haar ploeggenoten uit Onder 20 doorstroomden. „De jaren tikten weg. Ik had niet het gevoel dat ik een eerlijke kans kreeg.” Misschien dat het haar daarom zo goed deed dat Parsons meteen zijn vertrouwen in haar uitsprak. „Hij wilde me er graag bij hebben en dat had ik nodig”, zegt ze. Een ‘mensenmens’ noemt ze de bondscoach. Zorgzaam en attent. „In mijn eerste dagen met Oranje vroeg hij voortdurend hoe ik mij voelde, of ik het naar mijn zin had, of ik goed kon aarden in de groep. Dat gaf mij zelfvertrouwen, ook op het veld.” In haar tweede wedstrijd voor Oranje, een oefeninterland tegen Zuid-Afrika, scoorde ze tweemaal: een keer met een kopbal en een keer met een doelpunt in de rebound in blessuretijd. „Het gebeurt niet vaak dat ik scoor”, grijnst ze. „Scoren is een van de zaken waar ik bij mijn club aan werk. Wie weet kan dat in de toekomst nog veel opleveren.” Geen vergezichten Ondanks de tegenslag die zij als jeugdinternational ondervond, heeft Egurrola zich snel ontwikkeld. Ze vertelt dat ze in Spanje tot haar dertiende met oudere jongens heeft gevoetbald. Vijf jaar lang was ze het enige meisje; meidenteams waren er in de omgeving van haar woonplaats Guernica niet. „Dat heeft mij als mens en als speelster gevormd. Jongens zijn sterker en sneller. Ik moest mij voortdurend aanpassen.” Vijf jaar lang speelde ze voor Athletic Club in Bilbao. Toen Everton zich meldde, vond ze het tijd te vertrekken. Ze zou slechts vier maanden in Engeland spelen, want toen begon de Franse grootmacht Olympique Lyon aan haar te trekken. Het klopt, zegt Egurrola, dat de Fransen een ton voor haar hebben neergeteld, dat bedrag was opgenomen in een clausule bij haar contract. „Er zijn maar twee speelsters voor wie zij meer hebben betaald.”. Van vergezichten moet Egurrola weinig hebben. Ze leeft van dag tot dag. Olympique Lyon bevalt haar goed. Ze hoopt dit jaar de Champions League te winnen. En als het even kan ook komende zomer het EK met Oranje. „We hebben geen feilloos team”, geeft ze toe, „maar we hebben de tijd om aan dingen te werken. Kijk wat we in huis hebben: routiniers als Stefanie van der Gragt en Merel van Dongen, grote talenten als Esmee Brugts. Waarom zou het ons niet lukken?” Als het EK in juli begint hoopt ze vloeiend Nederlands te spreken, zegt Egurrola, die al Spaans, Baskisch, Engels en Frans spreekt. Ze volgt een online taalcursus en verbiedt haar Nederlandse familie om haar in het Engels te appen of te bellen. Misschien komt het door al die mooie jeugdherinneringen, maar ze voelt zich echt thuis in Nederland. CV: Amerikaans-Spaans-Nederlands Foto Nicolò Campo/Sipa USA Damaris Berta Egurrola Wienke (22) werd geboren in het Amerikaanse Florida, waarvan ze zich vooral de lange, brede straten herinnert. Haar vader verdiende zijn geld met pelota, een balspel dat lijkt op het Friese kaatsen. Haar Nederlandse moeder werkte een tijdje in Mexico en streek daarna neer in de VS. Toen zij zes was verhuisde het gezin naar het Spaanse Baskenland. Egurrola ging spelen in de jeugd van Athletic Bilbao. Ze vertelt dat ze met rugnummer 13 speelt, omdat haar vader in zijn sport hetzelfde rugnummer droeg. Ze maakte als zestienjarige haar debuut in het eerste team van Athletic Bilbao, dat dat jaar als eerste eindigde in de Spaanse Eredivisie. Ze speelde zich in de kijker en werd in 2020 overgenomen door Everton. Daar zou ze slechts vier maanden spelen; Olympique Lyon betaalde 100.000 euro voor haar, toen een hoog bedrag. Begin deze maand maakte Egurrola haar debuut voor het Nederlands elftal in een interland tegen Cyprus in Groningen, de stad waar zij als kind in de zomervakanties met neefjes en nichtjes voetbalde.
End of contract and she said she wanted a new adventure. I think she also lost her starting spot on the wing. She's 29 years old now and perhaps not as fast these days.
England just beat our Leeuwinnen 5-1, and they further rubbed it in by playing in Orange https://www.ad.nl/nederlands-voetba...winnen-en-er-had-nog-meer-ingezeten~aee56eb7/ Revenge shall be swift and severe
It was quite strange to see the colors of the kits. I only watched the first half so didn't see the barrage of English goals.
That is what happens when in a so called fake free market the best staff members get robbed and blackmailed away from you. British bastards.